Planeta Lem 2018
Głównym punktem odniesienia podczas projektowania „planety Lem” była istniejąca i dominująca na
zadanym obszarze bryła Składu Solnego. Ten zabytkowy budynek pozostawał przez wiele lat
zapomniany. Zlokalizowany jest on w lekkim obniżeniu w stosunku do ulicy Na Zjeździe. Na zajmowanej
przez niego działce znajdują się tereny zielone o niskiej jakości oraz liczne drzewa konieczne do
zachowania. Ze względu na rozbudowany program funkcjonalny oraz uwarunkowania wynikające z
zapisów Miejscowego Planu zdecydowano się na wykorzystanie przestrzeni podziemnej zadanego
obszaru i umiejscowieniu w niej części funkcji budynku z uwzględnieniem lokalizacji istniejących drzew.
Patrząc z lotu ptaka widzimy więc stary Skład Solny oraz dwie dominujące bryły schowane za nim,
mające nowoczesny charakter, stanowiące symboliczne oderwanie od rzeczywistości i przejście od
świata realnego – namacalnego, symbolizowanego przez zabytkowy obiekt do przestrzeni futurystycznej,
nowoczesnej, pozwalającej przenieść się w inną sferę wszechświata. Bryły wiją się dookoła istniejącego
drzewa, które zgodnie z założeniami ideowymi konkursu staje się naszym drzewem języków, nawiązując
po części do literatury Stanisława Lema – pokazują, że futurystyczne formy oplatają to, co istniejące,
świat bliski człowiekowi, naturalny. Dzięki zastosowanym przeszkleniom drzewo jest widoczne z każdej
części obiektu oraz z jego najbliższego otoczenia. W nocy zostanie ono dodatkowo podświetlone, co ma
pełnić role pewnego rodzaju zainteresowania przechodniów do zatrzymania się i przeniesienia na planetę
Lem. Dookoła całego obiektu zaprojektowano ścieżki edukacyjne oraz zieleń i wodę, stanowiącą również
doświetlenie dla strefy wystawy głównej zlokalizowanej poniżej poziomu terenu. Dzięki temu osoby
spacerujące pośród nowoczesnej architektury mogą również zobaczyć to, co dzieje się pod ziemią w
przestrzeni wystawienniczej. Wśród zieleni przewidziano punkty świetlne, stanowiące element
charakterystyczny dla całego obiektu, zaprojektowane jako elementy powtarzające się w całej strukturze
miasta np. na plantach, Placu Szczepańskim, bulwarach stanowiące punkty identyfikacyjne planety Lem i
zachęcające do jej odwiedzenia.
Przeprowadzone analizy wskazały, że najatrakcyjniejszym do zastosowania dominanty architektonicznej
miejscem jest północny narożnik budynku – doskonale widzialny zarówno z ulicy Nadwiślańskiej
(stanowiący jej zamknięcie perspektywiczne), mostu Powstańców Śląskich, a nawet „kładki Bernatki”.
W związku z tym na przecięciu głównych osi widokowych zaproponowano umiejscowienie akcentu w
postaci przekrzywionego sześcianu ze szkła weneckiego, stanowiącego połączenie starego, zabytkowego
Składu Solnego z współczesna technologią i formą architektoniczną. Omawiana bryła jest nowoczesna,
ale zlokalizowana tak, aby nie niszczyć zastanego układu budynku – zachowano pierwotny układ dachu, a
w przeszklonej strefie wejściowej, w której widać biegnącą przez wszystkie kondygnację spiralną klatkę
schodową, zachowano układ profili szklenia z utrzymaniem pierwotnego podziału elewacji na okna i
drzwi. Sześcian znajduje się na poziomie +2 i wysunięty został jedynie 1.5m przed elewację zabytkowego
budynku nie naruszając linii zabudowy